مراقبت از فضای فکری لازم است. مثلاً اگر ساختار سرمایه داری در کشور ما، بد است. ما نباید اراده ی خودمان را کنار بگذاریم. تنبلی و تن پروری نکنیم. ما مبلّغین و مدرّسین می توانیم مؤثّر در اراده ی دیگران نیز باشیم. برای حلّ مسائل هم به قرآن مراجعه کنیم. حضرت فاطمه( سلام الله علیها) و امام حسین( علیه السّلام) هم با توجّه و مراجعه ی به قرآن کریم، مسائل خود را حل می کردند( مثل آیه ی قرآن درباره ی ارث بردن از انبیاء در مورد مسأله ی خطبه ی فدکیه). امام حسین( علیه السّلام)، هدفگذاری برنامه دار با اراده داشتند و به سراسر جهان هم رساندند. ما هم با استفاده از کلام اهل بیت( علیهم السلام) می توانیم مثل امام حسین( علیهم السّلام)، هدف گذاری برنامه دار و با اراده ای داشته باشیم. اگر پای جان و ناموس و مال شد، حتماً پای آن بایستیم.
امام حسین( علیهم السّلام) در عاشورا ، دنبال آدم اکمل و بهتر بودند. پس ما نباید دنبال حدّاقل بودن خود و کمک به حدّاقل بودن افراد دیگر در تبلیغمان باشیم. امام حسین( علیه السّلام)، از ما نماز خواندن خالی نمی خواهد. در جامعه ی اسلامی، به کمتر از این نباید قائل شویم.
ظلم به خودمان است اگر به ظرفیّت فاطمه بودن خودمان و زنان دیگر، توجّهی نکنیم و بالفعل نکنیم. پس خودمان و دیگران را در اختیار قرآن و معارف الهی قرار دهیم تا خودمان را تکریم کنیم.
